ΙΔΗ: ΝΙΔΑ - ΙΔΑΙΟ ΑΝΤΡΟ - ΜΑΥΡΗ ΚΟΡΦΗ

< ΝΙΔΑ-ΙΔΑΙΟ ΑΝΤΡΟ-ΜΑΥΡΗ-ΚΑΜΑΡΑΙΚΟ Του Δακανάλη Μανόλη Αντιπροέδρου ΕΟΣ Μοιρών Η Νίδα πήρε το όνομα από το Ίδα = δέντρο δάσους για ξυλεία. Είναι ένα μαγευτικό οροπέδιο (υψ 1450μ). Υπήρξε ανέκαθεν τόπος ανταρτών ή Χαίνηδων σε όλες τις περιόδους κατάχτησης της Κρήτης από επιδρομείς. Το οροπέδιο είναι καταπράσινο κε μικρό χορτάρι, που το ονομάζουν νεβρίδα, το οποίο αφήνει στα δόντια των προβάτων μια χρυσή απόχρωση και οι βοσκοί της περιοχής λένε τα πρόβατα με τα χρυσά δόντια. Το Ιδαίο Άντρο ή «Σπηλιάρα της Βοσκοπούλας» υψ1498μ) είναι εντυπωσιακό και φωλιασμένο στις βόρειες πλαγιές του Ψηλορείτη. Ο γνωστός μύθος της Ρέας με τον Κρόνο όπως παραδίδεται από τους αρχαίους συγγραφείς, συνδέει το σπήλαιο με τη γέννηση και ανατροφή του Δία. Ο Κρητογενής Δίας στην Κρητική εκδοχή της ζωής του, όχι μόνο είχε γεννηθεί στο Ιδαίο Άντρο. Αλλά είχε πεθάνει και ταφεί εκεί. Τα πολλές χιλιάδες αφιερώματα που βρέθηκαν στις ανασκαφές αποδεικνύουν το επίπεδο σεβασμού και λατρείας που απολάμβανε το σπήλαιο ως ιερός τόπος πανελλήνιας ακτινοβολίας. Στο σπήλαιο έχει ανιχνευτεί η παρουσία ανθρώπου από τη Νεολιθική εποχή (τέλη 4ης χιλιετίας). Ο Μίνωας ανέβαινε για προσκύνημα κάθε εννέα χρόνια, έπαιρνε τους νόμους από τον πατέρα του Δία και τους εφάρμοζε στο μινωικό του βασίλειο. Η συστηματική λατρεία του σπηλαίου πιστοποιείται από το μισό της 2ης χιλιετίας πχ και κράτησε μέχρι της Ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους. Οι προσκυνητές συνέχιζαν την ανάβαση στο Ιδαίο Άντρο μέχρι τον 4ο μΧ αιώνα ως τα χρόνια του Ιουλιανού του παραβάτη. Ο Πυθαγόρας περιγράφει το βωμό έξω από το σπήλαιο και ότι εντός του σπηλαίου υπήρχε ελεφαντοστέινος θρόνος. Ο Θεόφραστος αναφέρει, ότι οι προσκυνητές κρεμούσαν τα αναθήματα στην είσοδο σε μια λεύκα. Ο Πίνδαρος αναφέρει τον 5ο π.χ. αιώνα το σπήλαιο ήταν «σεβαστό και τιμημένο». Από το Ιδαίο Άντρο στις 16 Ιουνίου 2013 δέκα έξι ορειβάτες του Ορειβατικού Συλλόγου Μοιρών με αρχηγό τον γράφοντα, ανηφορήσαμε από τον πόρο του «Βοσκερού» ακολουθώντας ένα αρχέγονο μονοπάτι που συνδέει το οροπέδιο της Νίδας με την κορφή του Ψηλορείτη. Από τη θέση «Κόλιτα» πήραμε νότια κατεύθυνση για την «Μαύρη Κορφή ή Σέλα του Διγενή» (υψ1981μ). Λέγετε Μαύρη Κορφή γιατί όλα τα πετρώματα αποτελούνται από μαύρες τσουγκρωτές σιδερόπετρες και Σέλα Διγενή, γιατί μεταξύ των δύο κορφών δημιουργείται μια σέλλα. Η τοπική παράδοση αναφέρει, ότι πάνω στη σέλλα κάθονταν ο «Διγενής Ακρίτας» και όταν διψούσε πατούσε το ένα πόδι του στη Μαύρη και το άλλο στα Αστερούσια Όρη, έσκυβε και έπινε νερό από το Γέρο Ποταμό. Τα γένια του στόμωναν το ποτάμι και πλημμύριζε ο κάμπος της Μεσαράς. Όλη η βόρεια πλευρά της «Μαύρης» αποτελείται από μαύρες τσουγκρωτές πέτρες, μικρές και μεγάλες δολίνες. Δεν υπάρχει μονοπάτι, η ανάβαση γίνονταν με μεγάλη δυσκολία και απαιτούσε μεγάλη προσοχή για την αποφυγή ατυχήματος. Η θέα από την κορφή ήταν φανταστική προς τη βόρεια και νότια Κρήτη και σ αυτό βοήθησε η διαύγεια της ατμόσφαιρας. Κατηφορίσαμε στη νότια πλαγιά της Μαύρης σε ανάλογο τραχύ έδαφος με εκείνο της βόρειας πλαγιάς και φθάσαμε στο «Καμαραϊκό Σπήλαιο» (υψ 1524μ). Το σπήλαιο είναι διεθνώς γνωστό για τα εξαιρετικής τέχνης με λεπτά τοιχώματα καμαραϊκά αγγεία. Τα οποία πάνω σ αυτά σε μαύρο φόντο ζωγράφιζαν διάφορες παραστάσεις θαυμαστοί καλλιτέχνες των ανακτόρων της Κνωσού και της Φαιστού την περίοδο 1900-1100 π.χ. Το θέρος ανέβαιναν στο σπήλαιο εν πομπή από τη Φαιστό με ταξίματα από λάδι, σιτηρά, καρπούς, φρούτα κλπ. Και τα απέθεταν για τη λατρεμένη εκεί θεά της γεωργίας. Βρέθηκαν στις ανασκαφές κύπελλα, φρουτιέρες, πρόχοι, τεϊέρες, κρατήρες και διάφορα άλλα. Οι μόνιμοι κάτοικοι του σπηλαίου αγριοπερίστερα, καλιακούδες και νυχτερίδες δεν ενοχλήθηκαν με την παρουσία μας. Κατηφορίσαμε με πορεία προς εντυπωσιακό πρινόδασος της «Μαδαρής» και από εκεί ακολουθώντας βόρεια πορεία με προορισμό το οροπέδιο της Νίδας. Το κατάκρυο νερό της πηγής «Κουτσουνάρα» μας δρόσισε και μας όπλισε με νέες δυνάμεις, για να προχωρήσουμε. Συναντήσαμε πολλά παλιά μιτάτα που σημαίνει στα λατινικά στρατιωτικό κατάλυμα και στην εποχή μας κατάλυμα βοσκού. Οι αρχαιολόγοι συνδέουν τα μιτάτα με τους κυκλικούς τάφους της μινωικής περιόδου.(Πηγή: Ζ. Δ Σκουλάς Δρ Πολ. Μηχανικού www. Kritikoi.gr). Πραγματοποιήσαμε κυκλική πορεία που κράτησε 8 ώρες σκληρής ανάβασης και κατάβασης. Η ταλαιπωρία που περάσαμε ήταν αισθητή σε όλους μας, ουδείς όμως δυσανασχέτησε, γιατί υπήρχαν συνεχείς εναλλαγές του περιβάλλοντος και μείναμε κατενθουσιασμένοι. Χαρακτηρίζεται από τις πιο δύσκολες ορειβασίες. Πηγές: Φυλάδιο ΙΔΑΙΟ ΑΝΤΡΟ 2013 του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων Πολιτισμού και Αθλητισμού. ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, Εκδόσεις Νομαρχίας Ηρακλείου 1970 σελ. 44.

Αναρτήθηκε στις 2-7-2013 στο idi45.blogspot.com