ΙΔΗ: ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΙΜΠΡΟΥ

ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΙΜΠΡΟΥ

Του Δακανάλη Μανόλη Αντιπροέδρου ΕΟΣ Μοιρών

« Τα στενώματα αυτά με τους κατακόρυφους βράχους

κλείνουν τη θέα προς τον ουρανό » .

Δύο εκδοχές υπάρχουν για την ονομασία του χωριού Ίμπρος. Η πρώτη αναφέρει, ότι υπήρχε στο ίδιο σημείο αρχαία πόλη με το ίδιο όνομα, η εκδοχή όμως αυτή δεν ευσταθεί, αφού δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά. Η πιο αληθοφανής εκδοχή είναι, ότι στο νησί ΄Ιμπρος στην Τουρκία ζούσαν 7 αδέλφια, που καταδικάστηκαν σε θάνατο για κάποιο σοβαρό αδίκημα. Η Σουλτάνα είχε γοητευθεί από την ομορφιά τους, με επέμβασή της τους δόθηκε χάρη και υποχρεώθηκαν να φύγουν. Το πλοίο τους ξεμπάρκαρε στο Λουτρό των Σφακιών και από εκεί βρέθηκαν στην ΄Ιμπρο, όπου ρίζωσαν. Οι ντόπιοι τους αποκαλούσαν « Τσούνηδες » δηλαδή ξένους, αλλά επειδή ήταν γενναίοι και πάτασσαν τους εχθρούς τους ονόμασαν Παττακούς. Στην ΄Ιμπρο σώζεται ακόμα το πηγάδι των εφτά αδελφών.( Πηγή: Το Φαράγγι της ΄Ιμπρου του Αντώνη Πλυμάκη).

Περισσότεροι από τριάντα ορειβάτισσες και ορειβάτες του Ορειβατικού Μοιρών με αρχηγό την Ειρήνη Τζαγκαράκη, βρεθήκαμε το πρωί της 20^ης Οκτωβρίου 2013 στο ορεινό χωριό ΄Ιμπρος ή Νίμπρος στο Ασκύφου των Σφακιών (780μ), με σκοπό να περπατήσουμε το πανέμορφο ομώνυμο φαράγγι μήκους 8 χιλιομέτρων.

Το πρώτο μέρος της διαδρομής το Πορόλαγκο ή Παραφάραγγο είναι ομαλό. Το μονοπάτι περνά κάτω από κυπαρίσσια, πρίνους, αζίλακες, αγριοσυκιές, σφεντάμια, λυγαριές, ενώ ο δίκταμος (έρωτας) κρέμονταν στα βράχια και ευωδίαζε το περιβάλλον. Στο μεσοφάραγγο συναντήσαμε τις επιβλητικές Πόρτες, που το πιο στενό τους σημείο είναι 1,60 μέτρα. Τα στενώματα αυτά με τους κατακόρυφους βράχους κλείνουν τη θέα προς τον ουρανό. Προκαλούν εντύπωση οι κυματοειδείς στρώσεις των πετρωμάτων, που μοιάζουν με αραβικές γραφές και τις έχουν ονομάσει « Αραβικά ».

Στα μέσα του φαραγγιού συναντήσαμε τη Βενετσιάνικη στέρνα, όπου έχει το στέκι του τώρα και πολλά χρόνια ο Μανούσος από την ΄Ιμπρο. Είναι πολύ φιλόξενος και με ιδιαίτερη καλοσύνη κερνά τους διερχόμενους με ρακή. Το μονοπάτι του φαραγγιού ήταν από καλντερίμι και συνέδεε παλιά τη Χώρα των Σφακιών με το Ασκύφου.

Λίγο πιο κάτω δεξιά μια μαρμάρινη πλάκα ενημερώνει τον πεζοπόρο, ότι στη σπηλιά των Κομηθιανών ή Γυπές που είναι στη ρίζα μεγάλων κατακόρυφων βράχων, κατέφυγαν τα γυναικόπαιδα του χωριού Κομητάδες το 1867 κατά την επίθεση του Ομάρ Πασά. Το κλάμα όμως ενός μωρού τους πρόδωσε και οι Τούρκοι ξέκαμαν αρκετές δεκάδες, με φωτιές που άναψαν στην είσοδο.

Το Ι770 στην επανάσταση του Δασκαλογιάννη στο φαράγγι της Ίμπρου υπήρχε η πρώτη ισχυρή γραμμή άμυνας των Σφακιανών. Για δύο μέρες κρατήθηκε το φαράγγι με τα όπλα και με πέτρες που έριχναν από τις παρυφές του οι μαχητές μέσα και ξέκαναν τους Τούρκους. Την τρίτη μέρα έπεσε με 300 Σφακιανούς νεκρούς και 1000 Τούρκους.

Μετά από τρεις ώρες ευχάριστης πεζοπορίας καταλήξαμε στο ιστορικό χωριό Κομητάδες και νοιώσαμε το δροσερό αεράκι του Νότιου Κρητικού Πελάγους. Έξω από το χωριό υπάρχει το μοναστήρι της Παναγίας της Θυμιανής η «Αγία Λαύρα » της Κρήτης. Εδώ στις 29 Μαΐου του 1821 έγινε επαναστατική συνέλευση των οπλαρχηγών της Κρήτης, μετά από πρόσκληση της καγκελαρίας των Σφακιών. Ακολούθησε μια κατανυκτική λειτουργία, ο ηγούμενος ευλόγησε τα όπλα των επαναστατών και κηρύχθηκε η επανάσταση της Κρήτης ενάντια στον Τουρκικό ζυγό.

Μείναμε κατενθουσιασμένοι, μαγεμένοι από τις ομορφιές του φαραγγιού, καθώς πίσω από κάθε στροφή, υπήρχαν νέες εκπλήξεις και εναλλαγές του τοπίου. Αρκετοί πήραμε το μπάνιο μας στην αμμώδη παραλία του Φραγκοκάστελλου με τα πεντακάθαρα νερά.-