ΚΑΘΑΡΟ-ΣΕΛΑΚΑΝΟ-ΜΕΤΑΞΟΧΩΡΙ

                     ΚΑΘΑΡΟ-ΣΕΛΑΚΑΝΟ-
                           ΜΕΤΑΞΟΧΩΡΙ 
                                Του  ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη

       Το οροπέδιο του Καθαρού (υψ.1200μ) είναι  το δεύτερο σε μέγεθος του όρους Δίκτη και βρίσκεται στο ανατολικό μέρος του βουνού. Κατοικείται κυρίως από βοσκούς το καλοκαίρι, ενώ υπάρχουν και καλλιέργειες όπως κρασάμπελα, μηλιές, αχλαδιές, καρυδιές και αμυγδαλιές. Επικρατεί ένα ιδιαίτερο καθεστώς ιδιοκτησίας γης, καθώς όλη η έκταση ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα της Κριτσάς και μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού έχουν δικαίωμα να χτίσουν σπίτια και βίλες.

       Στις  28 Σεπτεμβρίου 2014 σαράντα έξι ορειβάτες του Ορειβατικού Ηρακλείου με αρχηγό την Άννα Παπαδάκη, μεταξύ των οποίων και ο γράφων βρεθήκαμε στο Οροπέδιο του Καθαρού. Ο καιρός ήταν πολύ μπουκωμένος με χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες και μόλις ξεκινήσαμε  νότια πορεία πάνω στο μονοπάτι Ε4 για το μαγευτικό δάσος Σελάκανο, άρχισε το δρολάπι.

      Για έξι περίπου χιλιόμετρα βαδίζαμε  σε δασικό δρόμο, μόλις μπήκαμε στο δάσος του Σελάκανου, το μονοπάτι ελίσσονταν μέσα στο πευκόδασος και ήταν δυσδιάκριτο, απαιτείτε μεγάλη προσοχή κυρίως, όταν καλύπτεται από ομίχλη. Το δάσος αποτελείται από τραχεία πεύκη, που αντέχει στην ξηρασία και το βραχώδες έδαφος. Παράλληλα μέσα στο πευκόδασος υπάρχουν, σφεντάμια, πρίνοι, λιοπρίνια, κυπαρίσσια και είναι από τα μεγαλύτερα της Κρήτης. Στις βραχώδεις πλαγιές της Δίκτης ζουν  αετοί, γεράκια, διάφορα άλλα αρπαχτικά και μια πολύ μεγάλη αποικία γυπαετών, που πετούσαν πάνω από τα κεφάλια μας για ανεύρεση τροφής.

      Στο Σελάκανο οι μέλισσες έχουν το βασίλειο τους, γιατί είναι ο σημαντικότερος μελισσοπαραγωγικός τόπος στο νησί και οι μελισσοτρόφοι μεταφέρουν τα μελίσσια τους εκεί από τα διάφορα μέρη της Κρήτης.  Η κοιλάδα του Σελάκανου είναι από τα ομορφότερα και σπουδαιότερα οικοσυστήματα, τριγυρισμένη με ρέματα, μικρά φαράγγια και άγρια βράχια, προστατεύεται δε από το NATURA 2000.

      Ο οικισμός Σελάκανο (υψ.930μ) είναι μικρός, βρίσκεται μέσα στα πεύκα και κατοικείται από λιγοστούς κατοίκους, που ασχολούνται κυρίως με τη μελισσοκομία και τη κτηνοτροφία. Στο καφενείο της Στέλλας απολαύσαμε τον καφέ μας και η αρχηγός μας Άννα έφερε μια τούρτα στα γενέθλια του συνορειβάτη μας Μιχάλη Λυρατζάκη, ο οποίος έσβησε τα κεράκια και του ευχηθήκαμε όλοι να ζήσει χρόνια πολλά.

      Από 15 Ιουλίου μέχρι 18 Αυγούστου 2010 εκδηλώθηκαν τρεις πυρκαγιές  νυχτερινές ώρες από άγνωστους δράστες στην καρδιά του δάσους, με αποτέλεσμα να γίνουν στάχτη περίπου 500 στρέμματα δασικής έκτασης. Η έγκαιρη όμως επέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας απέτρεψε τα χειρότερα. Το προχωρημένο της ώρας εκδήλωσης των πυρκαγιών αφήνει πολλά υπονοούμενα για τους δράστες.  Το δάσος ευτυχώς από μόνο του άρχισε να αναδασώνεται.

     Ένα πάρα πολύ καλά διαμορφωμένο μονοπάτι ελίσσεται μέσα στο πευκόδασος,  από τη δεξιά πλαγιά του άγριου φαραγγιού Παρσά και καταλήγει στον σχεδόν εγκαταλειμμένο οικισμό Μεταξοχώρι (υψ.680μ), που είναι πατρίδα του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας  Μελετίου Δ΄( Εμμαν. Μεταξάκης) 1871.

      Όλη  τη μέρα  έβρεχε κατά διαστήματα – κατά ριπές που λένε και σταματούσε γρήγορα. Το βουνό  μύρισε χειμωνίλα και το απολαμβάναμε  πάρα πολύ. Η όλη πορεία ήταν 19,2 χιλιόμετρα με μικρές υψομετρικές κλήσεις  και μας πήρε 7 ώρες.

     Από το γραφικό χωριό Χριστός (υψ.500μ) πήραμε το λεωφορείο για την επιστροφή μας.-

Στο Καθαρό

Στο καθαρό

Αναχώρηση

Στο Οροπέδιο Καθαρού

Μηλιές στο Καθαρό

Άποψη καθαρού

Κάθοδος στο Σελάκανο

Παρέα με το δρολάπι

Στο πευκόδασος

Άποψη του Σελάκανου

Μ. Φραγκιαδάης, Μ.Δακανάλης

Σελάκανο

Καμένο από πυρκαγιά

Καμένα από πυργκαγιά.

Οικισμός Σελάκανου

Αποψη Σελάκανου

Τούρτα για το Μ.Λυρατζάκη

Στο καφενείο της Στέλλας

Μέρος της παρέας.

Δίπλα από τις μέλισσες

Στο φαράγγι του Παρσά

Φαράγγι Παρσά.

Μεταξοχώρι.

34η ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥ ΡΟΥΒΑ

            34^η ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ 
                                 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ      
                                 ΣΤΟΥ  ΡΟΥΒΑ

                                 Του ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη

       Στο νοτιανατολικό τμήμα του Ψηλορείτη βρίσκεται το περιβόλι της Κρήτης το μαγευτικό δάσος του Ρούβα εκτάσεως 30.000 στρεμμάτων, ένα από τα μοναδικά φυσικά δασικά οικοσυστήματα αποτελούμενο από πρίνους (πρινόδασος). Μέσα στους πρίνους ενδημούν σφεντάμια, αζίλακες,  λιοπρίνια, πεύκα και κυπαρίσσια. Το δάσος είναι βιότοπος του γύπα ή σκάρας, του γυπαετού ή κοκαλά, του αγριόγατου ή φουρόγατου και άλλων ειδών. Στο πανέμορφο αυτό δάσος πάνω από την μάνα του νερού σε περιφραγμένα σημεία ενδημεί η ορχιδέα της Κρήτης, το κρητικό κεφαλάνθηρο, ενώ στη θέση «Διπλόρι»  το δέντρο Ζέλκοβα-Αμπελίτσα-Ανέγνωρο σε έκταση 20 περίπου στρεμμάτων.

     Στο Λάκκο του Ρούβα (υψ1000μ) με το πέτρινο εκκλησάκι του Αι Γιάννη, τα πανύψηλα πλατάνια και το καταφύγιο πραγματοποιήθηκε η 34^η Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση στις 13-14 Σεπτέμβρη 2014 με διοργανωτή και οικοδεσπότη τον Ορειβατικό Σύλλογο Μοιρών.

      Ορειβάτες από όλη την Κρήτη συνέρρεαν στο μαγευτικό δάσος του Ρούβα με τα πόδια ή με αυτοκίνητα από τη θέση «Σελί», ακολουθώντας ένα οφιοειδή δασικό δρόμο κάτω από την σκιά των πρίνων, η οποία κράτησε περίπου μια ώρα.

       Στη γραμματεία έγινε εγκάρδια υποδοχή των ορειβατών με ρακί και ξηρούς καρπούς. Τους δόθηκαν διάφορα δώρα και μέχρι το λιόγερμα είχε δημιουργηθεί ένα παγκρήτιο ορειβατικό χωριό με πολύχρωμες σκηνές και περίπου 400 κατοίκους. Ο Ρούβας άλλαξε όψη, έτσι όπως δεν είχαμε δει ποτέ.

       Το Φθινοπωρινό λιόγερμα ολοένα και παραδίδονταν στις πορφυρές γάζες του δειλινού και φώτιζε με χρυσαφή χρώμα τη κορφή της Χαλασοκεφάλας. Την ώρα αυτή έγινε η καθιερωμένη τελετή με προσφωνήσεις των προέδρων των ορειβατικών συλλόγων της Κρήτης και τις ανταλλαγές δώρων με τον πρόεδρο του ορειβατικού Μοιρών Γιώργη Σπυριδάκη. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Δήμαρχος Φαιστού Αρμουράκης Γιώργης, ο οποίος έκανε σύντομο χαιρετισμό, ο πρόεδρος του Δ.Σ. Φαιστού Γιάννης Νικολακάκης, ο αντιδήμαρχος Ζαχαρίας Χαλκιαδάκης, ο πρόεδρος του τοπικού διαμερίσματος Ζαρού Γιώργης Φυλακτάκης και ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γέργερης.

        Στη συνέχεια προσφέρθηκε πλούσιο δείπνο σε όλους που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση. Άρχισε τρικούβερτο γλέντι με χορούς και τραγούδια  από δεξιοτέχνες μουσικούς και κράτησε μέχρι την 4^η πρωινή ώρα. Λύρα έπαιξαν οι Στεφανάκης Δημήτρης, Στεφανάκης Γιώργης και Σταματάκης Βαγγέλης, λαούτα ο συνορειβάτης Νίκος Λεμονάκης και Σταματάκης Μανώλης. Όλοι προσέφεραν τις δεξιότητές τους ανιδιοτελώς και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ.

        Η περιοχή του Ρούβα είναι τόπος ιστορικής μνήμης, χώρος ελευθερίας των επαναστατών, οπλαρχηγών, χαίνιδων  κατά την Ενετοκρατία, Τουρκοκρατία και τη Γερμανική κατοχή. Εδώ  έβρισκαν καταφύγιο και τροφή όλοι οι καταδιωκόμενοι χριστιανοί.

      Μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Δασκαλογιάννη το 1770 ο Τούρκος Σερασκέρης Τοκματζαδέ, με την πρόφαση υπογραφής συμφωνίας παγίδευσε  82 πρόκριτους των Σφακιών και τους φυλάκισε στον Κούλε Ηρακλείου. Το Δασκαλογιάννη τον έγδαρε ζωντανό στην ομώνυμη πλατεία του Ηρακλείου. Το 1774 οι επιζήσαντες πρόκριτοι κατόρθωσαν, να δραπετεύσουν μια χειμωνιάτικη νύχτα από τον Κούλε. Όσοι δεν σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν πέφτοντας από τα τείχη, έφθασαν στο δάσος του Ρούβα σε μια σπηλιά. Πατριώτες από την περιοχή τους πρόσφεραν τρόφιμα και προστασία. Τους έπιασε όμως μεγάλη χιονιά και έτσι όπως ήταν αδύναμοι πέθαναν μερικά άτομα  μεταξύ αυτών και ο πρωτόπαπας των Σφακιών. «Όσοι κι αν είστε χριστιανοί και βλέπετε τον ήλιο, κλάψετε τον πρωτόπαπα που πόθανε στο σπήλιο».  Ο ωκύποδας Ανωγειανός Γ. Σουλτάτος πήγε στα Σφακιά, ειδοποίησε τους Σφακιανούς, οι οποίοι έτρεξαν και τους περιμάζεψαν. (Πηγές:  Ιστορίες Ψιλλάκη, Μουρέλλου και Θ. Δετοράκη).

      Τον Μάρτιο του 1890 βρέθηκε στου Ρούβα μια μεικτή ομάδα ανταρτών Σφακιανών και Ανωγειανών, με σκοπό να εκτελέσουν το γενίτσαρο αγά των Κουρτών, που είχε γίνει εφιάλτης των χριστιανών της Μεσαράς. Από τα Σφακιά ήταν, οι Λιάπης, Πενθερουδάκης Γιώργης ή Τσάκαλος, Νικόλαος Γαλάνης και Mάμαλιος, ενώ Ανωγειανοί ήταν, οι Δραμουντάνης ή Πατέρας, Χαιρέτης Κώστας ή Χαιρετόκωστας και ο Γιώργης Μασαούτης.  Εκεί συνάντησαν ένα βοσκό, τον οποίο θεώρησαν ύποπτο για προδοσία. Αυτός τους καθησύχασε με το επιχείρημα, ότι είναι  χριστιανός, θα πάει να τους φέρει τρόφιμα και καπνό. Το πρωί βρέθηκαν κυκλωμένοι από τους Τούρκους, έκαναν ηρωική έξοδο νότια στην κορφή «Αμπελάκια» και κατά την επιχείρηση σκοτώθηκε ο Τσάκαλος (1858-1890), που κατάγονταν από το Ροδάκινο και κατοικούσε στους Κούμους Ρεθύμνου. Ήταν πασίγνωστος στην Κρήτη για το ελεύθερο φρόνημά του, την ανδρεία του και τα κατορθώματά του κατά των Τούρκων καταχτητών και την προάσπιση των αδυνάμων και κατατρεγμένων χριστιανών. Οι Οθωμανοί βεβήλωσαν το σώμα του εξαίρετου  ήρωα αποκεφαλίζοντας και κατακόπτοντας αυτό σε μύρια τεμάχια. Το μνημείο του βρίσκεται δίπλα στο πέτρινο εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη. 

        Το πρωί προσφέρθηκε πλούσιο πρωινό από μαλοτήρα και πάρα πολλά εδέσματα. Ο κοσμογυριστής ήλιος βρίσκονταν μια κονταριά πάνω από την κορφή «Γυριστή» και τότε οι ορειβάτες με αρχηγό τον γράφοντα ακολουθήσαμε ένα σημαδεμένο μονοπάτι, που ελίσσονταν μέσα στους πρίνους, τα πεύκα και τους αζίλακες μέχρι το μπαλκόνι του Ρούβα στους «Δυο Πρίνους» (υψ1200μ). Εκεί  πάνω στο πλάτωμα  βρίσκεται η  εκκλησία του Μιχαήλ Αρχαγγέλου και της Αγίας Ευφροσύνης, έχει δημιουργηθεί χώρος αναψυχής, με νερό και μερικά βοσκόσπιτα. Η θέα από εκεί πάνω ήταν πανοραμική, απολαύσαμε την αγριάδα της φύσης, το δάσος και τις γύρωθε κορφές σε όλο τους το μεγαλείο και επιστρέψαμε από το ίδιο δρομολόγιο. Η  όλη πορεία  μας πήρε περίπου δύο ώρες.

       Στον καταυλισμό μας στο μαγευτικό Λάκκο του Ρούβα απολαύσαμε την εξαιρετική φασολάδα με τα συνοδευτικά της, που είχε φτιάξει με το επιτελείο του ο  αντιπρόεδρος του συλλόγου μας Αποστόλης Παυλίδης. Με την λήξη του γεύματος σήμανε και το τέλος της φιλοξενίας.

      Οι ορειβάτες κατηφόρισαν νότια στο άγριο φαράγγι του Αγίου Νικολάου ή Γάφαρη μήκους 5 χιλιομέτρων, το οποίο σχηματίζεται σαν μια μεγάλη μαχαιριά μεταξύ των κορφών Αμπελάκια και Σαμάρι. Οι μεγάλες κάθετες ορθοπλαγιές του φαραγγιού είναι  κατάφυτες από πεύκα και αποτελεί ένα σπάνιο βιότοπο με ενδιαφέροντες γεωλογικούς σχηματισμούς.

      Οι ορειβάτες κατέληξαν στη μαγευτική λίμνη  Βότομος, όπου από τα σπλάχνα του βουνού αναβλύζουν μεγάλες ποσότητες κρυστάλλινων νερών, έχει δημιουργηθεί ένας υδροβιότοπος και χώρος αναψυχής.

      Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ορειβατικού Συλλόγου Μοιρών ευχαριστεί από καρδιάς, τον Περιφερειάρχη Κρήτης κ. Σταύρο Αρναουτάκη για τη γενναία χορηγία του. Τους χορηγούς που εισέφεραν είτε υλικά, είτε χρηματικά ποσά, τους Σαμαρείτες που βρίσκονται πάντα στο πλάι μας, τους εθελοντές ορειβάτες που δούλεψαν άοκνα και χωρίς φειδώ χρόνου, όσους  δούλεψαν αθόρυβα στο παρασκήνιο και εξασφάλισαν διάφορες χορηγίες, ώστε να φέρουμε σε πέρας τη διοργάνωση αυτή, η οποία εξελίχθηκε ομαλά και ευχάριστα.

      Κατά κοινή ομολογία των ορειβατών από όλα τα διαμερίσματα της Κρήτης η διοργάνωση ήταν τέλεια και όπως είπαν ορισμένοι ορειβάτες, «βάλαμε πάρα πολύ ψηλά τον πήχη για του επόμενους διοργανωτές».

     Τέλος ευχόμαστε καλή συνέχεια και υπομονή στον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων, που θα πραγματοποιήσει την επόμενη Συνάντηση.-

Στη Γραμματεία

Η αφίσσα

Εθελοντές ορειβάτες

Μεταφορά αποσκευών.

Ορειβάτες Ηρακλείου-Ρεθύμνου

Ο Δήμαρχος Φαιστού

Στήνεται πολύχρωμο χωριό

Στη Γραμματεία

Με την Κίτσα του Ηρακλείου

Ο Πρεόδρος του Ορειβατικού Μοιρών

Τελετή της συνάντησης

Η Ειρήνη με την εγγονούλα της.

Χορός

Χορεύουν μικροί και μεγάλοι

Οι εθελοντές

Ετοιμάζεται το πρωινό

Ανάβαση στους Δυο Πρίνους

Οι Σαμαρείτες είναι παρόντες.

Με φόντο τον αζίλακα

Από την ανάβαση.

Φθάσαμε.

Εκκλησία Μ.Αρχαγγέλου και Αγ. Ευφροσύνης

Μέρος της ομάδας.

Ο Αι Γιάννης και το καταφύγιο

Επιστροφή

Το μνημείο του Τσάκαλου

Η σπηλιά των Σφακιανών

Μοιράζεται η φασολάδα.