ΙΔΗ: ΑΛΗΘΙΝΗ-ΒΙΓΛΑ- Ι. Μ. ΑΠΕΖΑΝΩΝ

ΑΛΗΘΙΝΗ –ΒΙΓΛΑ-ΑΠΕΖΑΝΕΣ
Του Ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη

Το “ΔΑΣΟΣ ΤΩΝ ΤΡΥΠΗΤΩΝ» βρίσκεται στις ανατολικές πλαγιές της κορφής Βίγλας (υψ.625μ) των Αστερουσίων ορέων. Η αναδάσωση από πεύκα και κυπαρίσσια άρχισε τα έτη 1964-65 από το Δασαρχείο Ηρακλείου. Τα κτήματα που αναδασώθηκαν ανήκουν στην Ιερά Μονή Απεζανών. Το δάσος βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη, αποτελεί στολίδι του βουνού και της ευρύτερης περιοχής.

Στις 27-7-2013 εκδηλώθηκε μια πολύ μεγάλη πυρκαγιά για την κατάσβεση της οποίας πήραν μέρος τρία ελικόπτερα και μεγάλες πυροσβεστικές δυνάμεις. Απέτρεψαν τον κίνδυνο για τα απειλούμενα χωριά Πόμπια, Αληθινή, Πηγαϊδάκια και το δάσος των Τρυπητών στο οποίο έκανε μικρές λαβωματιές. Με την 8704/12-11-2014 απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Δασών Ηρακλείου κηρύχτηκε αναδασωτέα η παραπάνω αποτεφρωθείσα έκταση 921.929 τμ.

Στις 11 Ιανουαρίου 2015 δέκα έξι ορειβάτες του Ορειβατικού Μοιρών με αρχηγό το Μανώλη Κουμαντάκη από το χωριό Αληθινή (υψ.150μ) ανηφορίσαμε για την κορφή της Βίγλας. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη ύστερα από μια μεγάλη κακοκαιρία, η οποία έκανε κάτασπρα από χιόνια όλα τα βουνά ακόμα και τα πεδινά της Κρήτης. Φέτος υπάρχει μεγάλη βεντέμα (παραγωγή) ελαιοκάρπου και χιλιάδες άνθρωποι μάζευαν χαρούμενοι τις ελιές τους, ενώ ο Ανωγειανός βοσκός Γ. Φασουλάς στο Μετόχι του Κουρουπά σάκαζε (απογαλάκτιζε) τα αρνιά του. Από την κορφή της Βίγλας λόγω της καθαρότητας της ατμόσφαιρας απολαύσαμε τα βουνά από τη Δίκτη, τον Ψηλορείτη, Κέντρο ή Κέδρο μέχρι τα Λευκά Όρη, το θέαμα ήταν μοναδικό.

Στην Ιερά Μονή Απεζανών (υψ440μ) φτάσαμε ύστερα από τρεις ώρες, η οποία βρίσκεται στα δυτικά Αστερούσια Όρη. Σύμφωνα με μια άποψη ιδρύθηκε το 1600 και κατ άλλους το 1458. Είναι φρουριακού τύπου, αλλά σήμερα δεν διατηρεί την παλιά αρχιτεκτονική της αίγλη. Υπήρξε κέντρο γραμμάτων και θεολογίας στα τέλη της Ενετοκρατίας. Σύμφωνα με την παράδοση το μοναστήρι παλιά ήταν στο Αγιοφάραγγο, όπου υπάρχει και η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Αντωνίου. Για να απαλλαγούν οι μοναχοί από τους πειρατές, που τους λεηλατούσαν, πήραν την εικόνα του Αγίου Αντωνίου και τα σκεύη και έφυγαν αναζητώντας ασφαλέστερο τόπο, να κτίσουν τη μονή. Το υποζύγιο στο οποίο είχαν φορτώσει την εικόνα του Αγίου Αντωνίου, σταμάτησε στο χώρο που είναι σήμερα η μονή και δεν ήθελε να προχωρήσει. Οι μοναχοί θεώρησαν θέληση του Αγίου να κτιστεί εκεί η νέα μονή. Από το γεγονός αυτό η μονή πήρε το όνομα ΑΠΕΖΑΝΕΣ, επειδή εκεί πέζεψε ο Άγιος (πεζεύφνω = αφιππεύω). Το καθολικό της μονής είναι αφιερωμένο στον Άγιο Αντώνιο και γιορτάζει στις 17 Ιανουαρίου.

Ο πατήρ Γαβρίλης μας υποδέχθηκε εγκάρδια με τσάι του βουνού, καφέ, γλυκά και στο τέλος μας παρουσίασε τα κειμήλια της μονής, όπου τα ασπαστήκαμε.

Η επιστροφή μας έγινε από ένα πανάρχαιο μονοπάτι, το οποίο αποκάλυψε η πυρκαγιά και συνέδεε το χωριό Πόμπια με τη μονή Απεζανών. Διασχίσαμε το πανέμορφο δάσος των Τρυπητών, το οποίο θαυμάσαμε από κοντά και επιστρέψαμε στο αρχικό σημείο εκκίνησης. Η πορεία ήταν κυκλική, πολύ ευχάριστη και μας πήρε περίπου πέντε ώρες.-