ΖΟΥΡΒΑ-ΤΡΟΜΑΡΙΣΣΑ-ΖΟΥΡΒΑ

              ZΟΥΡΒΑ-ΤΡΟΜΑΡΙΣΣΑ

                      Του ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη 

       Το ορεινό χωριό Ζούρβα (υψ570μ) είναι φωλιασμένο στις βόρειες και άγριες απολήξεις  των Λευκών Ορέων, που είναι κατάφυτες με ποικιλόμορφα  κυπαρίσσια με τα οποία συμβιούν πρίνοι και σφεντάμια

       Από την όμορφη Ζούρβα στις 14 Ιουνίου 2015 ο Ορειβατικός Ηρακλείου με αρχηγό την Άννα Παπαδάκη τραβερσάραμε σε μια πολύ ανηφορική πλαγιά. Το παλιό όμως οφιοειδές μονοπάτι  ελίσσεται μέσα στο πυκνό δάσος με πολλές φουρκέτες και η ανάβαση ήταν πάρα πολύ ήπια.  Ύστερα από μιάμισης ώρας ευχάριστης πορείας σε ένα πολύ άγριο τοπίο κάτω από τον παχύ ίσκιο του κυπαρισσόδασους φθάσαμε  στο μικρό γραφικό  οροπέδιο «Βούλισμα» (υψ940μ).

      Το οροπέδιο παλιά καλλιεργούνταν κυρίως με σιτηρά. Στον τοίχο ενός πέτρινου παλιού κτίσματος φιγουράρει ένα κατεστραμμένο κράνος από την εποχή της κατοχής  ή του Εμφυλίου Πολέμου. Ως γνωστό η ευρύτερη περιοχή  των χωριών Ζούρβας, Μεσκλών και Λάκκων  συνδέεται με σημαντικές στιγμές της νεότερης ιστορίας μας, την Αντίσταση κατά  των Γερμανών και τον Εμφύλιο Πόλεμο.

     Μια ομάδα ορειβατών με αρχηγό το Φουκάκη Νίκο κατηφόρισαν στο άγριο φαράγγι Καλαμπούκι, στο οποίο έκαναν 12 καταβάσεις-ραπέλ για να το διαβούν με μεγαλύτερη την τελευταία.

      Η μεγαλύτερη ομάδα πήρε νοτιοδυτική πορεία για το άγριο φαράγγι της Τρομάρισσας. Στο διάβα μας συναντήσαμε μια ρεματιά με παλιά περβόλια στα οποία καλλιεργούνταν αχλαδιές και μηλιές. Τεράστια πλατάνια καλύπτουν μεγάλο μέρος της  ρεματιάς και κάτω από αυτά υπάρχει μια μικρή πηγή με κατάκρυο νερό. Το φαράγγι αρχίζει από την κορφή Αγκαβάνι και καταλήγει στον Αμπελιτσιώτη ποταμό έξω από τη Ζούρβα. Στο πάνω μέρος το φαράγγι είναι αρκετά ανοικτό, προς την έξοδο στενεύει πάρα πολύ με μεγάλες ορθοπλαγιές κατάφυτες από κυπαρίσσια, ενώ έχει πάρα πολλές πηγές.

      Το κατηφορικό πλέον μονοπάτι μας οδήγησε στην κοίτη του φαραγγιού της Τρομάρισσας και από εκεί  στην ομώνυμη πηγή με τα κατάκρυα κρυστάλλινα νερά. Η περιοχή γύρω από την πηγή αποτελεί μια όαση, η οποία καλύπτεται  από τεράστια πλατάνια. Το όνομα του φαραγγιού και της ομώνυμης πηγής συνδέονται με δημοφιλείς μύθους, νεράιδες και εξωτικά. Το όλο άγριο ανάγλυφο του φαραγγιού προκαλεί τρόμο εξ ου Τρομάρισσα. Το τοπίο της ευρύτερης περιοχής είναι ανέγγιχτο, τα φυτά, τα ζώα και τα πουλιά ζουν σε μια ειρηνική συνύπαρξη με τον άνθρωπο.

     Στην όαση αυτή δροσιστήκαμε κάτω από τα πλατάνια, πήραμε το γεύμα μας απολαύσαμε τα κατάκρυα νερά της πηγής και ηρεμήσαμε. Ύστερα περάσαμε  πάλι στην ανατολική πλευρά του φαραγγιού, ακολουθήσαμε παράλληλη πορεία με αυτό και  καταλήξαμε  στην γραφική Ζούρβα. Η πορεία που πραγματοποιήσαμε, ήταν κυκλική μήκους 12 χιλιομέτρων, ανεβήκαμε  σε μέγιστο υψόμετρο 1.120 μέτρα και μας πήρε συνολικά 7 ώρες.

     Κάθε ορειβάτης μένει άναυδος με τις εναλλαγές του περιβάλλοντος που συναντά, τους μοναδικούς σχηματισμούς του δάσους, τις δασωμένες χαραδρώσεις και δεν γνωρίζει τι θα συναντήσει  στην επόμενη στροφή. Το μεγαλύτερο δε  μέρος της πορείας ήταν  υπό την σκιά του δάσους.-

         Ευχαριστούμε πάρα πολύ την αρχηγό μας Άννα Παπαδάκη,  που μας έκανε αυτή τη μοναδική πορεία και την  ευχάριστη παρέα που κάναμε.-  

Μέσα στο κυπαρισσόδασος.

Με φόντο την Ζούρβα.

Η αρχηγός Άννα Παπαδάκη

Άγριο τοπίο

Παράδεισος.

Λίγο πριν το οροπέδιο Βούλισμα

Κρόνος του πολέμου.

Παλιό κτίσμα στο οροπέδιο.

Στο οροπέδιο Βούλισμα.

Αρχή φαραγγιού Καλαμπούκι

Εδώ καλλιεργούνταν αγλαδιές κλπ

Τεράστιο Πλατάνι

Γερμένο τεράστιο πλατάνι.

Πάνω από το οροπέδιο.

Στα 1120 μέτρα υψόμετρο

Στις παριφές της Τρομάρισσας.

Όαση της Τρομάρισσας.

Πηγή φαραγγιού.

Άποψη Τρομάρισσας.

Στην πηγή Τρομάρισσα.

Απόλαυση στον ίσκιο.

Λουλούδι των Λευκών Ορέων.

Από την επιστροφή.

Είσοδος Τρομάρισσας από Ζούρβα.

Ο Στέλλιος στο τελευταίο ραπέλ

Έτοιμοι για ανάβαση.

       

     

ΟΡΟΣ ΚΕΝΤΡΟΣ ή ΚΕΔΡΟΣ

                      ΟΡΟΣ ΚΕΝΤΡΟ ή ΚΕΔΡΟΣ 
                              ΑΠΟ ΓΕΡΑΚΑΡΙ

                          Του  ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη

         Το Γερακάρι (υψ680μ) είναι ένα πανέμορφο χωριό πνιγμένο μέσα στο πράσινο και είναι γνωστό στην Κρήτη για την μεγάλη παραγωγή  κερασιών. Το 1944 το κατέστρεψαν οι Γερμανοί-ναζί μαζί με τα χωριά του Κέδρου, όπως τα αποκαλούν και τα αποδεκάτισαν με τις  εκτελέσεις πατριωτών.  Η αιτίες ήταν, γιατί βοήθησαν τους αντάρτες και γιατί από εκεί πέρασαν οι απαγωγείς του στρατηγού Κράϊπε.

       Ο Ορειβατικός Ηρακλείου (μαζί και ο γράφων) με αρχηγό την Άρια Χατζηβασίλη στις 24 Μαΐου 2015  κάναμε εκκίνηση από το καταπράσινο Γερακάρι για την κορφή του όρους Κέντρο ή Κέδρος. Στην αρχή για περίπου τρία τέταρτα ακολουθήσαμε ένα ανηφορικό χωματόδρομο και μετά πήραμε ένα οφιοειδές μονοπάτι (Ε4), που ήταν  πολύ ανηφορικό, ελίσσονταν μέσα σε δάσος από σφεντάμια, λουτσές (Βερβερίς), κεντούκλες (αστράγαλοι), ανθισμένες αγκαραθιές, άλλους θάμνους και φρύγανα.

     Στα 1250 μέτρα υψόμετρο συναντήσαμε μια «όαση» περιφραγμένη, με  τσιμεντένια τραπέζια, ένα πολύ μεγάλο πλάτανο και μια πηγή με κρυστάλλινα κατάκρυα νερά.

       Η πορεία συνεχίστηκε σε μια πολύ ανηφορική πλαγιά, το μονοπάτι ήταν σχεδόν κατεστραμμένο και μια ξεθωριασμένη σήμανση μας οδηγούσε προς την κορφή. Στα ριζιμιά  κάθετων βράχων συναντήσαμε ένα μεγάλο σπήλαιο, που  στα σωθικά του φιλοξενεί την πέτρινη εκκλησία του Προφήτη Ηλία προστάτη των ορειβατών. Μια πηγή έξω από τη σπηλιά με τα κατάκρυα νερά της δίνει νάμα ζωής σε κάθε ορειβάτη και διερχόμενο. Στα κάθετα βράχια  εκείθεν του σπηλαίου που έχουν αρκετό μήκος, κρέμονται αρκετές μηλίτσες της οικογένειας κράταιγος όπως αυτές του Κόφινα των Αστερουσίων ορέων.

        Η πορεία  ήταν πιο ομαλή στη  μαδάρα και  μια αναπνοή πριν την κορφή υπάρχει το πέτρινο εκκλησάκι της Αναλήψεως. Η κορφή του βουνού ύστερα από τέσσερις ώρες σκληρής ανάβασης γέμισε από ορειβάτες. Η θέα λόγω της διαύγειας ήταν φανταστική, απολαύσαμε όλα τα τοπία και γίναμε ένα με το βουνό, το οποίο μας περίμενε για  να συνομιλήσουμε.

       Το Όρος Κέντρο  (υψ1777μ) αποτελείται από ασβεστολιθικά πετρώματα  έχει κωνικό σχήμα, το ανάγλυφο του εδάφους είναι τραχύ, με μικρά φαράγγια και ρέματα. Οι πολλές πηγές και οι καταρράχτες  χαρακτηρίζουν το βουνό, που το χειμώνα  με την ορμητική πτώση των υδάτων αποτελούν ένα κόσμημα. Ο Κέντρος περιλαμβάνεται στο πανευρωπαϊκό δίκτυο Νatura 2000.

      Στις βόρειες υπώρειες του βουνού πάνω από το Άνω Μέρος βρίσκεται η ερειπωμένη μονή Καλοείδαινας-Παναγίας του 13^ου ή 14^ου αιώνα και  αναπαλαιώθηκε  την περασμένη δεκαετία.

       Ο Ορειβατικός Ηρακλείου έκανε διάσχιση του βουνού και κατέληξε στο γραφικό χωριό Άνω Μέρος από τη βόρεια πλευρά. Ο γράφων επέστρεψε πίσω από το ίδιο δρομολόγιο εξ αιτίας του αυτοκινήτου, που είχε αφήσει στο Γερακάρι και κράτησε δυόμιση ώρες.-

        

Πόσες τρύπες έχει ο πλάτανος;

Λίγο πριν την κορφή

Μόλις πήραμε το μονοπάτι

Οι αγκαραθιές ήταν ανθισμένες.

Περπατούσαμε σε δάσος από σφεντάμια.

Μικρή ξεκούραση.

Μαγευτικό τοπίο

Μικρή όαση στα 1250 μέτρα υψ.

Στη μαδάρα.

Στο σπήλαιο του Προφ. Ηλία

Πηγή έξω από το σπήλαιο.

 Ο σπηλαιώδης ναός του Πρφ. Ηλία

Ξεκούραση

Μικρή στάση στο εκκλησάκι της Ανάληψης

Η αρχηγός Άρια στην κορφή.

Το σπήλαιο στα κάθετα βράχια

Μικρή όαση

Όλοι στην κορφή

Ο γράφων στην κορφή

Μηλίτσα στα βράχια

Μέσα από τη σπηλιά.