ΙΔΗ: ΣΤΡΟΥΛΜΠΟΥΛΑΣ

ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΑΣ

Του ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη

Στις 5 Μαρτίου 2017 ο Ορειβατικός Μοιρών διέσχισε το φαράγγι του Αλμυρού από τη θέση Ελληνοπεράματα. Το φαράγγι αυτό έχει πολλά ονόματα, όπως Αλμυρού, Κέρης, Γκιζάκ Αχμέτ, Τριών Εκκλησιών, Στρούμπουλα, Ελληνοπεραμάτων κλπ με προορισμό την κορφή του Στρούμπουλα (υψ.790μ).

Το παραπάνω φαράγγι βρίσκεται 14 χιλιόμετρα δυτικά της μεγαλούπολης του Ηρακλείου και αποτελεί μια φυσική όαση. Σχηματίζεται ανάμεσα στις κορφές Κέρης (υψ405μ) και Καστροκεφάλας (υψ355μ).

Στην αρχή συναντάμε τo ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας και στη συνέχεια τη δίκλητη εκκλησία του Αγίου Αντωνίου και Αγίας Παρασκευής. Παλιά ο ναός του Αγίου Αντωνίου ήταν το καθολικό της μονής του Αγίου Ιωάννη του Φαραγγίτη, που άκμασε το χρονικό διάστημα 1365-1669 και κατεστράφη το 1669 με την κατάχτηση της Κρήτης από τους Τούρκους.

Μια σπηλιά μέσα στο φαράγγι έχει χρησιμοποιηθεί διαχρονικά από ομάδες σατανιστών, οι οποίοι έκαναν διάφορες τελετές και το αποκαλούσαν, φαράγγι των φαντασμάτων.

Η κοίτη καλύπτεται από πλατάνια, πικροδάφνες (σφάκες), ενώ οι πλαγιές είναι κατάφυτες από πρίνους, χαρουπιές, σκίνους, σφεντάμια, τρεμιθιές, λιόπρινα, αγριελιές και αρωματικά βότανα, θυμάρι, φασκόμηλο, ρίγανη και θρούμπα, που χαρίζουν στους επισκέπτες το άρωμα τους. Μέσα στις άγριες πλαγιές του φαραγγιού ενδημεί μια αποικία γυπών ή σκάρες, γεράκια και άλλα αρπαχτικά πουλιά. Το φαράγγι είναι εκπληκτικής ομορφιάς και αποτελεί σπουδαίο οικοσύστημα. Τα πουλιά κατά τη διαδρομή μας κελαηδούσαν τον ερχομό της Άνοιξης.

Βγαίνοντας από τον πλούσιο αυτό βιότοπο συναντήσαμε την παλιά εθνική οδό Ηρακλείου-Ρεθύμνου, την οποία ακολουθήσαμε για λίγο. Ύστερα πήραμε δυτική πορεία και ανεβήκαμε στο οροπέδιο του Στρούμπουλα (υψ450μ) με το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου.

Πάνω στο οροπέδιο πραγματοποιούνται αγώνες ιππασίας, σκοποβολής και Κρος. Στη δυτική πλευρά του οροπεδίου σχηματίζεται το χειμώνα μια λιμνούλα και το κόκκινο χώμα του οροπεδίου συντελεί, ώστε το νερό να είναι κόκκινο θυμίζοντας αφρικάνικο τοπίο. Εδώ δοκιμάζονται οι αντοχές των πάσης φύσεως 4Χ4 οχημάτων. Τέλος από το οροπέδιο διέρχεται ο υπό κατασκευή δρόμος προς Ανώγεια.

H ευρύτερη περιοχή του Στρούμπουλα αποτελούσε από 1826 αρματολίκι των Χαϊνηδων (ανυπότακτοι Κρήτες) Ιωάννη Παντερή ή Παλμέτη από το Καμαράκι και των Ανωγειανών Σταύρου Νιώτη, Σταύρου Ξετρύπη και Αγάπης Νιώτη, η οποία εκτελούσε χρέη σκοπού. Κτυπούσε ένα κουδούνι τόσες φορές, όσοι ήταν και οι Τούρκοι που έμπαιναν στα στενά του δρόμου. Το σύνθημα έδινε ο Παλμέτης και οι άλλοι με τα καρυοφύλλια τους εξόντωναν. Τα πτώματα των αγάδων και τα ζώα έριχναν μέσα στον τάφκο (βάραθρο) του Παλμέτη όπως ονομάστηκε και χάνονταν κάθε ίχνος τους. Ο Χαϊνόσπηλιος αποτελούσε καταφύγιο και ορμητήριο των χαϊνηδων.

Ένα προσκύνημα στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου μας έδωσε περισσότερες δυνάμεις και ακολουθώντας ένα φιδοσερνάμενο μονοπάτι στις νοτιοδυτικές πλαγιές του Στρούμπουλα, μας οδήγησε στην κορφή. Αρκετοί πεζοπόροι και προσκυνητές ανέβαιναν και κατέβαιναν στην κορφή του βουνού.

Το πυραμοειδές αυτό βουνό παλιά ονομάζονταν «Στρογγυλό». Οι Βενετοί όμως το ονόμασαν Στρούμπουλα, γιατί μοιάζει καταπληκτικά με το ηφαίστειο Στρόμπολι, που βρίσκεται βόρεια της Σικελίας.

Το ξωκλήσι του Τιμίου Σταυρού πάνω στην κορφή υπήρχε ήδη από την περίοδο της Ενετοκρατίας και παρουσιάζεται σε έκθεση του 1594. Φεύγοντας οι Γερμανοί το 1944 ανατίναξαν όλες τις αμυντικές εγκαταστάσεις, που είχαν φτιάξει πάνω στην κορφή, με αποτέλεσμα να καταστραφεί και το βυζαντινό εκκλησάκι. Οι κάτοικοι της Τυλίσου που ανήκει το βουνό, μετά τον πόλεμο το ξανάφτιαξαν.

Πάνω από την κορφή υπήρχε πανοραμική θέα, θαυμάσαμε τα γύρωθε τοπία και απελευθερωθήκαμε. Υπέροχο θέαμα και απόλαυση για αχόρταγο μάτι που σάρωνε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Είχαμε σύμμαχο τον καιρό με ηλιοφάνεια και υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες.

Ανατολικά του Στρούμπουλα δίπλα στην παλιά Εθνική οδό βρίσκεται η περίφημη δολίνη «Βουλισμένο Αλώνι» ή του «Παπά το Αλώνι» και όπως λένε οι ειδικοί σχηματίστηκε από κατάρρευση μεγάλου υπόγειου σπηλαίου. Ο θρύλος αναφέρει, ότι ήταν αλώνι ενός παπά, ο οποίος αλώνιζε την ημέρα του Προφήτη Ηλία και λόγω της αμαρτίας του βούλιαξε. Στα τοιχώματα της δολίνης γίνονται αναρριχήσεις.

Η όλη πορεία ήταν πολύ ευχάριστη και μας πήρε συνολικά πεντέμισι ώρες.

Στο κέντρο ΚΟΥΡΉΤΕΣ γίνονταν το 5^ο Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας και απολαύσαμε παραδοσιακά κρητικά φαγητά.-