ΙΔΗ: Ιουνίου 2019

ΝΗΣΙΔΕΣ ΠΑΞΙΜΑΔΙΑ

Του ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη

Οι Νησίδες Παξιμάδια ξεφυτρώνουν μέσα από τη θάλασσα, ανοιχτά του Κόλπου της Μεσαράς σαν δυο τεράστιοι πέτρινοι γίγαντες, είναι άνυδρα και ακατοίκητα. Χωρίζονται μεταξύ τους με ένα στενό δίαυλο θάλασσας, που ονομάζεται Μπο(υ)γάζι και το συνολικό τους μήκος φθάνει τα 3 χιλιόμετρα. Είναι πολύ κοντά το ένα με το άλλο και εμφανίζονται από μακριά ως ένα ξαπλωμένο ελεφαντάκι στη θάλασσα. Η πρόσβαση στα παξιμάδια γίνεται με καΐκια από την Αγία Γαλήνη7,5 μίλια και από το λιμάνι του Κόκκινου Πύργου 9 μίλια.

Το πρώτο ανατολικό νησί Παξιμάδια 1 είναι μικρότερο, διαθέτει 4 μικρές παραλίες με χρωματιστά βότσαλα, πεντακάθαρα κρυστάλλινα νερά και η πιο δημοφιλής είναι η μεγαλύτερη νότια παραλία κατάλληλη για κολύμβηση.

Στην αρχαία Κρήτη τα νησιά ανήκαν στη Φαιστό και ονομάζονταν Διόνυσοι. Σύμφωνα με την παράδοση η Θεά Άρτεμις και η Βιτόμαρτις κυνηγούσαν στα Παξιμάδια, ενώ εδώ φυλακίστηκαν ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος.

Μια διμοιρία ορειβατών του Ορειβατικού Συλλόγου Μοιρών στις 23-6-2019 με αρχηγό το Μανώλη Σαββάκη, επιβιβαστήκαμε στο καΐκι «ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΑΝΩΛΗΣ». Ο καπετάνιος από το λιμάνι του Κόκκινου Πύργου έβαλε ρότα και αρμενίσαμε για τα νησιά Παξιμάδια. Η θάλασσα αγρίεψε με βόρειους ανέμους, σηκώθηκαν κύματα και ύστερα από μιας ώρας ταξιδιού, προσεγγίσαμε στην άγρια ανατολική βραχώδη παραλία στα Παξιμάδια 1 και αποβιβαστήκαμε οι μισοί ορειβάτες.

Η ανάβαση για την κορφή ήταν πολύ απότομη και γίνονταν κυρίως ανάμεσα σε σκίνους, αγκαραθιές και φρύγανα. Στην κορφή του νησιού (υψ200μ) φθάσαμε μετά από μιας ώρας κοπιώδους πορείας με τη συνοδεία αμέτρητων γλάρων. Επίσης στο νησί ενδημούν αγριοκούνελα, ποντίκια και διάφορα πουλιά. Και τα δύο νησιά είναι γλαρονήσια, στα οποία φωλιάζουν και αναπαράγονται όλοι οι γλάροι της περιοχής. Την περίοδο αυτή υπήρχαν χιλιάδες γλαράκια, τα οποία έχουν γίνει λεία στα γεράκια και άλλα αρπακτικά πουλιά. Βρήκαμε στο διάβα μας αμέτρητα θύματα, αλλά αυτή είναι η ισορροπία της φύσης.

Η θέα από εκεί πάνω ήταν μοναδική και το αχόρταγο μάτι δεν προλάβαινε να σαρώνει τα νότια παράλια της Κρήτης, τον Ψηλορείτη, τον Κέντρο, τη Βουβάλα και το Σιδέρωτα.

Η κάθοδος κράτησε περίπου μισή ώρα και το πλεούμενο μας μετέφερε στη νότια δημοφιλή παραλία του νησιού με τα πολύχρωμα βότσαλα, στην οποία συναντήσαμε τα υπόλοιπα άτομα. Εκεί στα γαλαζοπράσινα νερά του όρμου απολαύσαμε το μπάνιο μας και χαλαρώσαμε. Το μεσημέρι γευτήκαμε τσιπούρες ψημένες στα κάρβουνα, σαλάτες και πολλά άλλα εδέσματα. Η περιποίηση ήταν άψογη πλούσια και ευχαριστούμε πολύ τον καπετάνιο Νικόλα Τζαγκαράκη και το προσωπικό του.

Το απομεσήμερο το καΐκι έβαλε πλώρη για τον Κόκκινο Πύργο από το δυτικό νησί Παξιμάδια 2, το οποίο είναι μεγαλύτερο, στενόμακρο με τη δική του άγρια φυσιογνωμία. Η μορφολογία του νησιού είναι πολύ άγρια με κατακόρυφους επιβλητικούς βράχους ύψους περίπου 70 μέτρων. Διαθέτει την παραλία το «Βαρκάκι», στην οποία αγκυροβολούν οι ψαράδες, όταν έχει φουσκοθαλασσιά. Αμφότερα τα νησιά έχουν πάρα πολλά είδη πετρωμάτων με διαφορετικούς χρωματισμούς.

Περνώντας το ακρωτήρι «Σακουλέβας» στη δυτική μεριά του νησιού η θάλασσα αγρίεψε με δυνατό βοριά και μεγάλα κύματα. Το καΐκι λικνίζονταν δεξιά και αριστερά, τα κύματα το κτυπούσαν αλύπητα και πολλές φορές μας έβρεχαν στο κατάστρωμα.

Ήταν μια φανταστική κρουαζιέρα κατά γενική ομολογία και όλοι μείναμε ευχαριστημένοι και ενθουσιασμένοι από την επίσκεψη μας στα Παξιμάδια, που τους δώσαμε ζωή έστω και για λίγες ώρες.

Από το κατάστρωμα αποχαιρετούσαμε τα νησιά, που όλο και απομακρύνονταν από εμάς.-

«Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει, Κι από τα μάτια σβήνει η στεριά.

Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι. Κι εγώ σου λέω έχε γεια». (Βασιλειάδης, Περιστέρης, Μεϊμάρης).