ΙΔΗ: ΒΡΟΥΧΑΣ - ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ή ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ

ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

η ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ

Του Δακανάλη Μανόλη Αντιπροέδρου ΕΟΣ. Μοιρών

Το χωριό Βρουχάς (υψ. 200μ) είναι ένα παραδοσιακό Κρητικό χωριό με λίγους μόνιμους κατοίκους, που το καλοκαίρι μαζεύει αρκετό κόσμο. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Στην περιοχή του χωριού υπάρχουν παλιοί πέτρινοι ανεμόμυλοι, στέρνες και πηγάδια που μάζευαν το νερό για τις ανάγκες του καλοκαιριού.
Τριάντα πέντε ορειβάτες του Ορειβατικού Ηρακλείου μεταξύ των οποίων και τέσσερις των Μοιρών από το Βρουχά στις 8 Σεπτεμβρίου 2013 ακολουθήσαμε ένα τσιμεντένιο δρόμο με προορισμό το ακρωτήριο του «Αγίου Ιωάννη» ή του «Αφορεσμένου». Αρχηγός μας ήταν η Ζουμπουλιά Βολονάκη του Ορειβατικού Ηρακλείου.

Στο ενδιάμεσο της διαδρομής συναντήσαμε την παραλία «Αυλάκι» με τις δαντελωτές ακτές της, η οποία δέχεται συνεχώς τους βόρειους ανέμους και δεν μπορεί να αξιοποιηθεί τουριστικά. Ακολουθήσαμε ανατολικά για λίγο ένα χωματόδρομο και στη συνέχεια πήραμε ένα πανάρχαιο μονοπάτι, το οποίο ελίσσεται μέσα στα άγρια βράχια. Το τοπίο στο μέρος του ακρωτηρίου είναι πολύ απότομο, τραχύ, χαρακτηριστικό των βουνών της Κρήτης με τα γυμνά βουνά, τις απόκρημνες πλαγιές και τις κορφές με τον πολύ αέρα. Τα θυμάρια στις βόρειες πλαγιές ήταν ξεραμένα από το μέρος του βοριά εξ αιτίας του ότι τα κτυπά ο αέρας και η αλμύρα της αγριεμένης θάλασσας.

Δυο ώρες μας πίρε μέχρι να φθάσουμε στο ακρωτήριο με τον παλιό φάρο, ο οποίος κτίστηκε το 1864 από Γαλλική εταιρία κατασκευής φάρων. Παρά τους αγέρηδες και τις κακοκαιρίες που τον δέρνουν ολοχρονίς, στέκεται ακόμα όρθιος από τη φθορά του αδηφάγου χρόνου. Περιμένει όμως ανυπόμονος την αναπαλαίωση του.

Λίγα μέτρα πριν από το φάρο υπάρχει μια λαξευμένη μικρή σπηλιά στο βράχο η οποία χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς ως σκοπιά την κατοχή.

Εδώ φυσούν πάντοτε μανιασμένοι βοριάδες και τα μεγάλα κύματα κτυπούν αλύπητα τα βράχια. Πάνω στο ακρωτήρι γίνεται συστροφή των θαλάσσιων ρευμάτων και η θάλασσα στο σημείο αυτό είναι σχεδόν πάντα ταραγμένη.
Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο, μετά που σταύρωσε το Χριστό ο Καϊάφας, σάλπαρε με πλοίο για τη Ρώμη, για να συναντήσει τον Καίσαρα. Στο ταξίδι πέθανε από αρρώστια που ξαπλώθηκε στο πλοίο. Ήταν άρχοντας και έπρεπε να τον θάψουν με τιμές. Φτάνοντας στην Κρήτη προσέγγισαν στο ακρωτήριο του Αγίου Ιωάννη, αλλά η θάλασσα φούσκωσε απότομα. Κατάφεραν όμως να τον αποβιβάσουν στην ακτή και το έθαψαν. Το ακρωτήριο έκτοτε ονομάστηκε του «Αφορεσμένου», επειδή είναι θαμμένος εκεί ο δόλιος άνθρωπος, που σταύρωσε το Χριστό. (Πηγές: Βιβλίο ΒΟΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗ του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης, σελίδα 54, εκδόσεις ΤΑ ΝΕΑ).

Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια η παράδοση αναφέρει, ότι μετά τη σταύρωση του Χριστού κάλεσε ο αυτοκράτορας στη Ρώμη τον Καϊάφα και τον Πιλάτο για να απολογηθούν. Το πλοίο όμως που τους μετέφερε ναυάγησε και βγήκαν στην Κρήτη, όπου αρρώστησε ο Καϊάφας και πέθανε. Εφτά φορές τον έθαψαν, αλλά η γη τον ανεξέρνα, για το μεγάλο κακό που έκανε και σταύρωσε το Χριστό.

Από τον όρμο της Χωματίστας συνεχίσαμε την πορεία μας ακολουθώντας το παλιό οφιοειδές ανηφορικό μονοπάτι και μετά από μιάμιση ώρα βγήκαμε στην κορφή του βουνού. Η κορφή είναι πολύ ομαλή με μεγάλο μήκος. Πάνω σ αυτή βρίσκεται το αιολικό πάρκο, ο μικρός ναΐσκος του Αγίου Ιωάννη, τα υπολείμματα γερμανικών ορυγμάτων και παρατηρητηρίων, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους.

Ακολουθήσαμε από τη νότια πλευρά του βουνού ένα δασικό δρόμο, ο οποίος μας παρείχε συνεχή θέα προς τον γραφικό κόλπο του Μεραμπέλου με τα νησιά και τις δαντελωτές ακτές του. Σε πρώτο πλάνο ήταν συνεχώς η πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο Σπιναλόγκα ή Καλυδώνα, η οποία έχει ανοίξει τις πύλες της σε όλο τον κόσμο τώρα και πολλά χρόνια. Μαγνητίζει τους πάντες η ιστορία της, η αρχιτεκτονική δομή του φρουρίου και η φωτογένεια της.

Κάναμε μια πεταλοειδή πορεία συνολικού μήκους περίπου δέκα πέντε χιλιομέτρων, η οποία κράτησε πέντε ώρες. Ολόκληρη η περιοχή καλύπτονταν με μακία βλάστηση από σκίνους, θυμάρια, ασπαλάθους και φρύγανα.

Ευχαριστούμε πολύ την αρχηγό μας, τον Ορειβατικό Ηρακλείου για την άριστη συνεργασία που έχουμε τώρα και πολλά χρόνια.-

Μοίρες 9 Σεπτεμβρίου 2013.

Αναρτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2013 στο idi45.blogspot.com

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΠΟΨΗ του νότου φύλλο 694 της 17-9-2013.